Verandering van leefpatroon, oefeningen en gedragstherapie worden door medici soms aangeduid als conservatieve therapieën.

Bespreek altijd met de professionele zorgverlener welke onderdelen van uw dieet of levenswijze uw klachten kunnen verergeren.

Dieet

Een continentieverpleegkundige en een voedingsdeskundige of diëtist kunnen u advies geven over diëten waarmee u uw klachten kunt verminderen of uw darmfunctie kunt verbeteren.

Kunstmatige zoetstoffen kunnen de darmcontrole nadelig beïnvloeden.

Voor uw algehele gezondheid is het belangrijk dat u altijd voldoende vocht binnenkrijgt. Vaak wordt geadviseerd om 1 à 2 liter vocht
(bijvoorbeeld 8 glazen water) per dag te drinken.

Mensen kunnen verschillend reageren op bepaalde soorten voeding.
Zo helpt het eten van meer voedingsvezels soms, terwijl het bij andere mensen juist averechts werkt, doordat de darmen meer vocht vasthouden en de ontlasting dunner wordt.

Bier en andere alcoholhoudende dranken leiden bij sommige mensen tot klachten.

Cafeïne kan problemen geven. Het zit in koffie en thee, en in sommige frisdranken en chocoladesoorten. Cafeïne kan de darmen stimuleren, waardoor het transport sneller verloopt dan normaal. Dat kan ertoe leiden dat de darmen minder vocht opnemen, waardoor de ontlasting dunner wordt.

Kunstmatige zoetstoffen kunnen de darmcontrole nadelig beïnvloeden;
ze kunnen de ontlasting dunner maken. Ze zitten in caloriearme voedingsproducten en dranken.

Levenswijze

Roken kan van invloed zijn op de doorvoersnelheid van voedsel door
de darmen. Overgewicht kan ook darmproblemen opleveren, omdat de bekkenbodemspieren extra worden belast.1

Het regelmatig doen van oefeningen is bevorderlijk voor een gezonde stoelgang. Lichaamsbeweging en oefeningen kunnen met name van belang zijn voor mensen in verzorgings- en verpleeghuizen.

Oefeningen

Er bestaan speciale oefeningen voor de anale sfincter. Deze bestaan onder meer uit het aanspannen en weer ontspannen van de sluitspier. De oefeningen kunnen worden gedaan vanuit verschillende posities, bijvoorbeeld vanuit zit- of ligstand.

U wordt bij de oefeningen begeleid door een fysiotherapeut of continentieverpleegkundige, die ook uw vorderingen bijhoudt.

Bekkenbodemoefeningen, ook oefeningen van Kegel of bekkenbodemtraining genoemd, kunnen de incontinentie ook verminderen. Met deze oefeningen versterkt u de algehele spierstructuur in de bekkenstreek.

U moet de oefeningen ten minste drie weken doen voordat deze resultaat hebben.

Voor uw algehele gezondheid is het belangrijk dat u altijd voldoende vocht binnenkrijgt.

Elektrische stimulatie wordt toegepast voor het ontwikkelen van spierkracht. Hiertoe worden elektroden in de vagina of de anus ingebracht. Deze produceren een milde stimulatie van de spieren met behulp van elektrische pulsen. De stimulatie leidt ertoe dat de spieren zich afwisselend samentrekken en ontspannen. Hierdoor neemt de spierkracht toe.

Soms wordt biofeedback aanbevolen. Hierbij wordt het samentrekken van de spieren gemeten terwijl u gerichte oefeningen doet.

Op die manier kunt u zien of u de juiste spieren gebruikt en hoeveel knijpkracht u ontwikkelt. U kunt dan gerichter oefenen.

Er bestaan verschillende apparaten en technieken voor het meten van spiercontracties, onder meer via beeldschermen en geluidssignalen.

Gedragstherapie

Een andere techniek die wordt toegepast om mensen meer inzicht en controle over hun toiletgewoonten te verschaffen, is gedragstherapie.

U kunt uzelf trainen om op vaste tijden van de dag naar de wc te gaan, bijvoorbeeld direct na de maaltijd. Een andere vorm van darmtraining is om de tijd tussen de toiletbezoeken steeds wat verder te verlengen.

Het vereist discipline en wilskracht om uzelf te dwingen alleen op vaste tijden naar het toilet te gaan. Deze techniek kan echter effectief helpen om uw stoelgang voorspelbaarder te maken.

U moet deze therapie ten minste zes weken volhouden voordat deze resultaat oplevert.

Het verminderen van angst en spanningen rond het toiletbezoek kan ook helpen. Stress en emotionele reacties kunnen leiden tot spanning in de onderbuik, waardoor de darmen en de blaas op een verkeerde manier onder druk worden gezet.